Slysaskot í Palestínu

Ekkert ljóð jafnast á við ljóð Kristjáns frá Djúpalæk. Þar er breskur dáti gjörsamlega miður sín af því að hann skaut litla stúlku (væntanlega í misgripum fyrir pabba hennar). Ekkert bendir manni betur á þá spurningu, hvort einhver geti virkilega fundið friðþægingu eftir að hafa drepið aðra mannveru. (Ath. friðþæging er í raun aðgerð til að bæta fyrir brot).

Lítil stúlka. Lítil stúlka.
Lítil svarteyg dökkhærð stúlka
liggur skotin.
Dimmrautt blóð í hrokknu hári.
Höfuðkúpan brotin.


Ég er Breti, dagsins djarfi
dáti, suður í Palestínu,
en er kvöldar klökkur, einn,
kútur lítill, mömmusveinn.


Mín synd er stór. Ó, systir mín.
Svarið get ég, feilskot var það.
Eins og hnífur hjartað skar það,
hjarta mitt, ó, systir mín,
fyrirgefðu, fyrirgefðu,
anginn litli, anginn minn.


Ég ætlaði að skjóta hann pabba þinn.

Blóðugasti dagurinn í fimm ár