Bara veður eins og í gamla daga

Þetta óveður í Dölunum minnir mig á það að eitt sinn var ég á leið suður ásamt húsverði Laugaskóla. Hann var á undan og  á svokölluðu Glerárskógaklifi stoppuðum við enda var svona tveggja metra skyggni. Skyndilega tekur hann sig til og bakkar á mig. Ég hrópa á hann hvað hann sé að gera, en þá bendir hann mér á að við séum í örlitlum halla og ég hafi runnið á sinn bíl. Í svona brjáluðu veðri missir maður tilfinninguna fyrir umhverfinu. Það er gott til þess að vita að húsin á Laugum hafa staðið af sér mörg slík veður og vel fer um unglingana, sem þar eru í skólabúðum.

Framrúða fauk úr rútu á Laugum